Διάβασα: "Ένα παιδί μετράει τ'άστρα" του Μενέλαου Λουντέμη

Φίλοι μου καλοί κι αγαπημένοι καλησπέρα!
Ελπίζω να είστε όλοι κι όλες καλά.
Στο σημερινό post θα μιλήσουμε για ένα βιβλίο το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα παιδικά μας χρόνια.


Το βιβλίο εξιστορεί την περιπέτεια του Μέλιου Καδρά - ενός φτωχού και ορφανού αγοριού. Στο χωριό του Μέλιου, το αφεντικό του, δεν τον αφήνει να μορφωθεί, διότι θεωρεί πως θα του αποσπά την προσοχή από τη δουλειά. Ένας καλός δάσκαλος του χωριού, θα καταλάβει τη δίψα του παιδιού για μάθηση, και θα του δώσει κάποια βιβλία. Ο Μέλιος, ενθουσιάζεται και συγκινείται από τα βιβλία, όσες φορές κι αν τα διαβάσει. Η όρεξή του για μάθηση, τελικά, θα τον προδώσει στο αφεντικό, που μόλις μαθαίνει ότι ο Μέλιος ασχολείται με τα βιβλία εξοργίζεται. Και έτσι του απαγόρευσε να συναντήσει πάλι τον δάσκαλο. Οι δρόμοι του παιδιού και του δάσκαλου χωρίζουν, ο Μέλιος πήγε στην πόλη μόνος ώστε να πάει σε σχολείο. Εκεί, θα ζήσει την αδικία και το δίκιο, την αγάπη και το μίσος, την καλοσύνη και την κακία, τη φιλία και την έχθρα, αλλά ο μόνιμος συνοδοιπόρος του, σε αυτό το κακοτράχαλο ταξίδι, θα είναι πάντα το βιβλίο και η αστείρευτη αγάπη του για μάθηση.

Θυμάμαι στο δημοτικό ο δάσκαλός μου (κύριε Γιώργο γειά!) μας διάβαζε κάθε μέρα και από ένα μικρό κομμάτι και θυμάμαι τότε με είχε συγκλονήσει αλλά το ΓΙΑΤΙ δεν το διάβασα δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Νιώθω τυχερή όμως που το είχα στη βιβλιοθήκη μου και που εν τέλει το διάβασα. Ο τρόπος με τον οποίον ο Λουντέμης  μεταδίδει στον αναγνώστη μία πληθώρα συναισθημάτων, περιγράφοντας μόνο τη ζωή και τα βιώματα ενός φτωχού παιδιού, του Μέλιου, είναι άριστος.
Από τις πρώτες γραμμές, αισθάνεσαι όλα τα συναισθήματα που πηγάζουν μέσα από το κείμενο όπως οίκτο, αγάπη, φιλία, φτώχεια, προδοσία, ανθρωπιά, βαρβαρότητα, υποκρισία, σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν ταυτίζεσαι με τις καταστάσεις και τους ήρωες.
Η γλώσσα του Λουντέμη είναι άμεση κι όμορφη και συχνά μέσα από το μονόλογο της αφήγησης προκύπτουν ενδιαφέρουσες εκφράσεις. Δυστυχώς άργησα να το διαβάσω αλλά όπως λέει κι ο λαός κάλλιο αργά παρά ποτέ. Εξαιρετικό ανάγνωσμα και το θεωρώ παρακαταθήκη για τα παιδιά μας!
Θέλω επίσης να διαβάσω και τα υπόλοιπα της τετραλογίας :)

Απόσπασμα:«Να γελάς πιο πλούσια απ' όλους τους ευτυχισμένους.Να κλαις πιο αληθινά απ' όλους τους λυπημένους. Και ν' αγαπάς... Ν' αγαπάς όπως πρέπει ν' αγαπηθούν μια μέρα όλοι οι άνθρωποι...»

spread the word
_mitsuki