Καλησπέρα παιδιά! Ελπίζω να είσθε όλοι καλά. Στο σημερινό post θα μιλήσουμε για ένα βιβλίο αγγλικής λογοτεχνίας και το μοναδικό μυθιστόρημα της Emily Bronte. Τα ανεμοδαρμένα ύψη.
Είναι από τα βιβλία που έχουν διαβάσει πολλοί και έχει διχάσει κόσμο. Οπότε το πήρα για να έχω κι εγώ μια άποψη.
Από το οπισθόφυλλο: Το χειμώνα του 1801, ο κύριος Λόκγουντ νοικιάζει μια έπαυλη σε μια ερημική περιοχή της Αγγλίας. Ο ιδιοκτήτης τηε, ο σκοτεινός, μονήρης Χίθκλιφ, που ζει λίγα μίλια πιο πέρα στο αρχοντικό Ανεμοδαρμένη Ύψη, του κινεί τηςς περιέργεια, γι'αυτό ζητά από την οικονόμο του, τη Νέλλη, νατου διηγηθεί όσα ξέρει για κείνον...
Έτσι αρχίζει η ιστορία του Χίθκλιφ και της Κάθριν. Η ιστορία ενός ορφανού αγοριού και της όμορφης κόρης του ευεργέτη του, που αγαπήθηκαν από μικρά παιδιά με πάθος. Ανάμεσά τουε, όμως, μπήκε ο κόσμος ολόκληρος - τα πλούτη και η φτώχεια, η προκατάληψη κι ο φθόνος - ώσπου η αγάπη, καταδικασμένη κι ανεκπλήρωτη, μετατράπηκε σε μίσος, στοιχειώνοντας τις ζωές τους..
Είναι απολύτως κατανοητό γιατί τα Ανεμοδαρμένα Ύψη ανήκουν στα ρομαντικά μυθιστορήματα. Το βιβλίο πραγματεύεται τον έρωτα δύο ανθρώπων οι οποίοι σαν άλλοι Ρωμαίος και Ιουλιέτα χωρίστηκαν λόγω κοινωνικών διαφορών. Διαβάζοντας όμως το βιβλίο και βλέποντας την εξέλιξη της αγαπησιάρικης ιστορίας τους, δεν θα έλεγα ότι είναι ρομαντική. Πιο πολύ καταστροφική και μια σχέση εξάρτησης θα έλεγα. Επίσης θεωρώ πως σε όλο το βιβλίο βλέπουμε μια "κριτική"σε κάποια πράγματα όπως πχ ο γάμος ο οποίος - εκείνη την εποχή - ήταν το βασικό μέσο για την αύξηση της περιουσίας κάποιου.
Σε γενικές γραμμές ήταν ένα ωραίο βιβλίο και μου άρεσε δίχως να με κουράσει! Δεν είναι από τα αγαπημένα μου αλλά παρ'όλα αυτά χαίρομαι που υπάρχει στη βιβλιοθήκη μου.
Το προτείνω σε όποιον δεν το έχει διαβάσει.
spread the word
_mitsuki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου