Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2020

Διάβασα: "Το φίδι και η ράβδος" της Barbara Wood


Καλησπέρα σε όλους και ελπίζω να είστε όλοι καλά.
Στο σημερινό post θα πάμε ένα μικρό ταξίδι την βιβλική εποχή.

Από το οπισθόφυλλο: Ουγκαρίτ, Συρία, 1450 π.Χ. Ο πλούσιος αλλά σκληρός ναυπηγός Ιωθάμ ζητάει για γυναίκα του την όμορφη Λεία, κόρη ενός εύπορου οινοπαραγωγού. Αλλά το προξενιό χαλάει, όταν αποκαλύπτεται ότι κάποιοι στην οικογένειά του, και ίσως και ο ίδιος, πάσχουν από επιληψία. Η απόρριψη εξοργίζει τον Ιωθάμ. Και ο μοναδικός τρόπος να γλιτώσει η Λεία την οικογένειά της από την οργή του είναι να αναζητήσει τη θεραπεία για την ασθένεια.
Στο μεταξύ, η Λεία ερωτεύεται τον Δαβίδ, έναν όμορφο πρίγκιπα που μαθητεύει ως γραμματέας στο σπίτι της οικογένειάς της. Ο Δαβίδ έχει επιλεγεί από τους θεούς για να ξαναδώσει τη χαμένη της αίγλη στην Αδελφότητα –την ομάδα των εκλεκτών που προστατεύουν τη Βιβλιοθήκη της Ουγκαρίτ, η οποία λένε πως στα παμπάλαια αρχεία της κρύβει τα μυστικά της αθανασίας. Όμως, τα σχέδια του Δαβίδ έρχονται σε σύγκρουση με τα σχέδια της Λείας. Διχασμένοι ανάμεσα στο καθήκον και την αγάπη, οι δυο εραστές προσπαθούν να βρουν μια λύση στο παράξενο παιχνίδι που τους παίζει η μοίρα. Και την ίδια στιγμή, κανείς τους δεν μπορεί να φανταστεί μέχρι πού είναι διατεθειμένος να φτάσει ο Ιωθάμ για να πάρει την εκδίκησή του… 


Όταν διάβασα τον τίτλο και γενικά την υπόθεση ομολογώ πως ενθουσιάστηκα λίγο γιατί μου αρέσει ότι έχει σχέση με αρχαία Αίγυπτο κλπ. Είναι ένα ιστορικό βιβλίο με σχετικά ωραία υπόθεση αλλά το θεωρώ κακογραμμένο γιατί η πλοκή και  κάπως σε μπέρδευε και οι διάλογοι ήταν κάπως φτωχοί. Επίσης μερικές περιγραφές ήταν αρκετά αστείες. Όταν ξεκίνησα να το διαβάζω ομολογώ ψιλοβαρέθηκα και ήθελα να το αφήσω αλλά σκέφτηκα πως αν δεν το διάβαζα τώρα δεν θα το διάβαζα ποτέ.

Απόσπασμα: Ας ευχηθούμε να μη βάλει εσένα στο μάτι, αφεντικό. Θα ξεχάσει όλους τους άλλους άντρες και θα σε κρατήσει στο κρεβάτι της μέχρι που τα μπαλάκια σου θα ζαρώσουν σαν σταφίδες.

Σε γενικές γραμμές, για μένα ήταν ένα πολύ μέτριο βιβλίο και το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα το ξαναδιαβάσω και δεν είναι από αυτά που θα συνιστούσα.
Αλλά αν επιμένει κάποιος να το διαβάσει το κρίμα στο λαιμό του :P

Θα τα πούμε σε επόμενο post
spread the word
_mitsuki

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου