Καλησπέρα παιδιά. Επλίζω να είστε όλοι καλά.
Στο σημερινό post θα μιλήσουμε για το δεύτερο κεφάλαιο της Θείας Κωμωδίας. Το Καθαρτήριο.
Καθαρτήριο, στα λατινικά Purgatorium, αναφέρεται σε δόγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας σύμφωνα με το οποίο όσοι πεθαίνουν σε κατάσταση θείας χάρης πρέπει να περάσουν από μία κατάσταση κάθαρσης για να φθάσουν στην αγιότητα ή «τελική θέωση», την οποία απαιτεί η είσοδος στον Παράδεισο.
Ενώ ο Δάντης περιγράφει στη Θεία Κωμωδία το Καθαρτήριο «προθάλαμο» της Κόλασης, πιο σωτσά θα μπορούσε να περιγραφεί ως «προθάλαμος του Παραδείσου». Στην πραγματικότητα, η κατάσταση ανυπομονησίας της ψυχής για την είσοδο στον Παράδεισο, πιθανόν να είναι η μόνη τιμωρία που υφίσταται η ψυχή.
Φεύγοντας λοιπόν από την Κόλαση, ο Δάντης με τον Βιργίλιο κατευθύνονται προς το Νότιο ημισφαίριο Γης, στο πιο ψηλό βουνό της το Καθαρτήριο το οποίο φυλάσσεται από τον Κάτωνα.
Στην αρχή περιγράφεται το σχήμα του Καθαρτηρίου το οποίο είναι σχήμα κωνικό και το οποίο αποτελείται από κύκλος 7 στον αριθμό. Και είναι 7 γιατί ο κάθε κύκλος συμβολίζει και από ένα θανάσιμο αμάρτημα. Στους κύκλους αυτούς οι αμαρτώλοι δέχονται μια τιμωρία προκειμένου να εξαγνιστούν.
- Κύκλος 1: Εγωισμός: οι εγωιστές κουβαλούν συνεχώς ένα βάρος περασμένο στο λαιμό τους.
- Κύκλος 2: Φθόνος: τα μάτια αυτών των ψυχών είναι ραμμένα με μια κλωστή
- Κύκλος 3: Οργή: οι ψυχές είναι εγκλωβισμένες σε πυκλό καπνό
- Κύκλος 4: Οκνηρία: οι αμαρτωλοί τρέχουν ασταμάτησα
- Κύκλος 5: Φιλαργυρία: είναι ξαπλωμένοι με το κεφάλι στο χώμα
- Κύκλος 6: Λαιμαργία: τιμωρημένοι με πείνα και δίψα
- Κύκλος 7: Λαγνεία: οι ψυχές καίγονται σε φλόγες
Στο καθαρτήριο οι αμαρτωλοί μετανιώνουν για ένα ορισμένο διάστημα για όσα έχουν κάνει ώσπου να εξαγνιστούν και να τους επιτραπεί τελικά η ανάβαση στην κορυφή του βουνού όπου βρίσκεται η Εδέμ, ο επίγειος Παράδεισος.
Ο Βιργίλιος, ως ειδωλολάτρης, δεν έχει δικαίωμα να εισέλθει στον Παράδεισο. Οδηγός του στον Παράδεισο γίνεται η Βεατρίκη αφού πρώτα τον συγχωρήσει για τις αμαρτωλές του αγάπες στη Γη.
Σε αντίθεση με την κόλαση, το Καθαρτήριο είναι ένα βιβλίο γεμάτο ελπίδα (μιας και οι ψυχές προορίζονται για τον Παράδεισο). Αν και δεν είναι τόσο προσιτό όσο το πρώτο κεφάλαιο της Θείας Κωμωδίας, είναι ευκολοδιάβαστο και πλήρως κατανοητό.
Ελπίζω να μη σταματήσατε στην Κόλαση γιατί η φιλοσοφία του Δάντη εμφανίζεται σε αυτό το βιβλίο. Μπορείς να μάθεις πολλά για τον "μεσαιωνικό νου" και τη σύνθεσή του από τα κλασσικά συστήματα όπως ο Χριστιανισμός και την ευρωπαϊκή αγάπη.
Σίγουρα κάποια στιγμή το συγκεκριμένο θα το ξαναδιαβάσω ακόμη πιο προσεκτικά γιατί έχει πολλά σημεία που αξίζει να σημειωθούν.
Θα τα πούμε σε επόμενο ποστ όπου θα μιλάμε για τον Παράδεισο.
spread the word
_mitsuki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου